Petje af

Afgelopen week ging erg snel. Elke dag was vol gepland. Dinsdag kwam er een jonge dode african hawk eagle binnen en moesten wij achterhalen waar het dier aan was overleden. Woensdag hebben we hetzelfde gedaan met een impala en een boottrip gemaakt. 's Avonds zaten we in een restaurant aan het water met een heerlijke t-bone steak!

Vrijdags ben ik meegeweest met het crime team van het Krugerpark. Eerst een lange wandeling door kruger naar het karkas. Er waren alleen nog botten over en het ging om een neushoorn waarvan de hoorn was meegenomen. Vervolgens na 2,5 uur rijden kwamen we bij het tweede karkas aan. Dit was een olifant. Hier was nog (veel) meer van over dan van de neushoorn. Het droeg dan ook een kadaverlucht bij zich. Er moest eerst worden onderzocht of het dier een natuurlijke dood was gestorven of dat het om een stopersactie ging. Ik denk dat er zo'n 1,5/2 uur aan het karkas is gewriemeld. Botten verplaatst, op zoek naar kogels en op zoek naar bewijs of het ging om een gedode olifant. Helaas geen kogels gevonden bij dit imposante beest. Wel is vastgesteld dat deze olifant door stropers om het leven was gebracht. Ondertussen stonden Erica, onze chauffeur en ik steeds verder weg en liepen we af en toe rond om te proberen ergens een briesje frisse lucht te happen. Onze magen waren al een tijdje omgekeerd en de voor rest van de dag was eten uit het programma geschrapt.

De olifant bevond zich in een deel van het Kruger dat afgeschermd is voor visitors waardoor er op de rangers en het crime team (en mogelijk stropers) na nog nooit iemand in dat deel van het park is geweest. Wegen zijn onverhard en er staan nergens bordjes, want het deel bestaat zogenaamd niet en staat niet op de kaart. Je raadt het vast al: wij presteren het om op de terugweg te verdwalen. Het park en de lodges in het park sluiten om 18.00. Daarna mag je er niet meer uit en mag je de lodges niet meer in. Je zit dan overnacht vast in het park en je hebt een groot probleem als je de volgende dag bij de gate komt en je ticket klopt dus niet meer. Al met al, zijn we ruim een uur in de verkeerde richtingen gereden. Gelukkig na omgedraaid te zijn, kwamen we terug bij het kamp van de fieldrangers van het verboden deel. Een van hen heeft ons naar de goede afslag geleid met de instructie: " kan nu niet meer fout gaan. Steek de rivier over en dan almaar rechtdoor rijden." Nou hartstikke mooi. Het was 17.13 uur en het was vanaf het kamp een uur terugrijden naar de gate. Met een beetje rekenen weet je dat dat niet gaat passen. Maar het moest passen. Dus; wij de rivier oversteken en toen hadden we 2 keuzes: links of rechts af. Huh, maar die man zei toch dat we alleen maar rechtdoor moesten? Klopt. Op de gok maar rechtsaf gegaan (terwijl links meer "rechtdoor" leek maar ach, we hadden het gevoel dat we rechts moesten). Oke, dan volgen we nu zijn instructies. Almaar rechtdoor kan niet moeilijk zijn. Of toch wel? De weg hield ermee op. Gaan we de stroomkabels volgen en daar onderdoor rijden, of steken we tussen de boomgaard door en rijden we daar op een onverhard vaag gebruikt weggetje? Tja. Op goed geluk deze keer maar links gegaan en de boomgaard door gereden met zo'n 80 km/h. De tijd begon te dringen. 17.58 kwamen we aan bij de gate. Gelukkig!

Ik moet wel zeggen dat ik enorm veel respect heb gekregen voor de fieldrangers. Per 65000 hectare is er 1 fieldranger verantwoordelijk. Deze doet hier dus de patrols om te proberen stroperij tegen te gaan. Het betekent niet alleen simpel door het gebied lopen vol wilde dieren, maar ook het observeren van dieren en helpen tijdens een crime scene behoort tot hun taken. Zo vertelde een fieldranger dus dat hij vier dagen lang leeuwen en hyena's had gevolgd omdat ze steeds naar dezelfde plek terug leken te gaan. Vervolgens vond hij dus de neushoorn die wij vrijdag onderzocht hebben... Op de hike terug van de neushoorn naar de auto's, werd er door een van de fieldranger ergens midden in Kruger een schoenspoor aangetroffen waarvan hij wist dat het niet zijn schoenen waren en het dus iemand moet zijn geweest die illegaal daar was geweest. Die mannen zijn zo oplettend. Ze zien elk detail, zijn bereid om overal bij te helpen en wagen hun leven voor het beschermen van het wild. Petje af.

Aangezien Erica en ik sinds half 4 op waren, hebben we zaterdags ook vrij gekregen terwijl de rest op pad ging. 's Avonds mocht ik eindelijk zelf de safari auto rijden. (Britt helemaal happy.) Na een warme douche stond ik op het punt mijn bed in te gaan tot ik een vleermuis over mijn matras zag kruipen. Over de hoes die ik er net 5 minuten geleden om had gedaan. Ja ja, deze held zet het natuurlijk weer op een gillen en dat beest moet hoe dan ook weg voor Britt kan slapen. Hij probeerde ook naar buiten te komen toen we ramen hadden geopend, maar zo hoog klimmen lukte hem niet en steeds wanneer hij probeerde te vliegen stortte hij neer en rende hij weer weg. Lang verhaal kort besloot ik toen maar dat ik hem in de badkamer moest opsluiten zodat we de volgende ochtend daarmee konden dealen. Erica is uiteindelijk uit bed gekomen en heeft hem in de badkamer kunnen vangen in een picknick mand. Het totaal van ontdekking tot vangst duurde maar 2 uren. Maar dat niet alleen; diiezelfde avond zat er óók nog een dung beetle (mestkever, en JA ik vind ze groot!!) op mijn klamboe. Erica mocht nog een keer uit bed om die weg te halen, want Britt, die niets gewend is, kan anders niet slapen en wacht dan tot het weer licht is en de beessies zich koest houden.

Ik ben er ook achter gekomen dat planningen worden gemaakt om te wijzigen. Mijn eigen onderzoek nog niet van start gegaan.

Baby Whiskey is ondertussen al 2 dagen vermist.